وي در ادامه خاطرنشان کرد: در سال 1385 باخبر شديم که کشور جمهوري خلق چين قصد دارد اتوباني به وسعت شش هزار کيلومتر به سمت کشورهاي آسياي مرکزي بکشد و خود را به راه ابريشم وصل کند.
مسئول کميته مطالعات راه ابريشم اضافه کرد: در سال 2001-2002 کشور چين از يونسکو خواست که بخش بياباني راه ابريشم واقع در چين را براي ثبت در ميراث جهاني نامزد کند بنابراين اعتباري از يونسکو براي کشور چين اختصاص يافت و کارهاي مطالعاتي براي ثبت آن آغاز شد.
به گفته وي؛ پس از آزاد شدن کشورهاي آسياي مرکزي، دولت جمهوري اسلامي و دستگاه‌هاي تابع آن از جمله وزارت ارشاد بسيار فعال شدند تا به اعضايعضو در فهرست کشورهاي آسياي مرکزي بپيوندند.
فرهنگي تصريح کرد: در سال 1385 با اطلاع از ساخت اين اتوبان، کشور ايران ستادي تشکيل داد و تشکيل سه کميته با حضور شوراي سازمان ميراث فرهنگي، کميته ملي دستگاه‌هاي مختلف و شوراي عالي به رياست رئيس جمهور پيش بيني شد.
وي ادامه داد: در سال 86 به اين نتيجه رسيديم که مرکزي با عنوان مرکز مطالعات راه ابريشم در پژوهشگاه تشکيل شود و سرانجام در زمستان 86 بنا به مصوبه شوراي پژوهشي پژوهشگاه اين مرکز شکل گرفت.
وي با اشاره به اين که مرکز مطالعات راه ابريشم دو فعاليت را به موازات هم انجام دادبيان داشت: اين دو فعاليت دربرگيرنده تعريف راه ابريشم، تعيين ابعاد و قش آن و همچنين ارتباط مرکز مطالعات و نقش آن در مورد مسائل مربوط به راه ابريشم بود.
وي هدف از ايجاد مرکر مطالعات راه ابريشم را فراهم کردن فرصتي براي مطالعه و فعاليت پژوهشي علاقمندان به اين موضوع و نيز در اختيار گذاشتن منابع اطلاعاتي راه ابريشم براي علاقمندان به دريافت اطالاعاتي در مورد راه ابريشم عنوان کرد.
وي با اشاره به سفر رئيس سازمان ميراث فرهنگي به قزاقستان با هدف ارتباط گردشگري و راه ابريشم اظهارداشت: نخستين کار مرکز مطالعات راه ابريشم گردآوري مجموعه پژوهشها و اطلاعاتي بود که گردآوري آنها ممکن نبود.
فرهنگي در پايان گفت: نام راه ابريشم موضوعي است که مي‌تواند مورد نقد و بررسي قرار گيرد چرا که در عنوان راه ابريشم بسياري اعتراض و انتقاد داشته‌اند./119
انتهای پیام/
